Tempora Vitae
Tempora vitae betekent seizoenen van het leven, letterlijk levenstijden. Met deze website wil ik daar inzicht in geven en het gevoel voor timing versterken.Het leven heeft zijn tijden.
Je kunt het leven bijvoorbeeld in drieën verdelen. Als kind ontvang je allerlei indrukken. Dat maakt je als kind tot de ontvangende partij, hoe inventief en creatief je tegelijkertijd misschien ook bent. Als volwassene heb je ontdekt dat de wereld die je aantrof nog niet af is.
Als volwassene sta je dus voor jouw aandeel in het voortgaande breiwerk van de geschiedenis. Misschien is het jouw uitdaging te zorgen dat er niet een paar steken vallen. Het meest worden je krachten gemobiliseerd als je een probleem op te lossen hebt dat tot nu toe nog niet opgelost was. Weliswaar wil iedereen tegenwoordig innovatie. Maar als je echt innovatief bent, moet je niet verwachten dat je ideeën snel geaccepteerd gaan worden en dat iedereen je dankbaar is. Het heeft tijd nodig voordat vernieuwing ingang kan vinden, en dat kan lang duren. Gedurende die tijd heb je dan ook het nodige te verduren. Ver-duren – mooi woord!
Dan moet je dus tegen de stroom kunnen ingaan.
Dan is er ook nog een derde levensperiode. Nu wij allemaal ouder worden moet die periode meer tot ontwikkeling komen. Wie ouder wordt wordt “oudste”. Het Griekse woord daarvoor is presbyter, priester. H/zij stamt uit een andere tijd en representeert die tijd in eigen persoon. Z/hij heeft iets door te geven aan de toekomst, aan de volgende generatie. In die fase hoef je niet zo erg meer je eigen punt te maken. Zo nodig doe je dat nog wel, maar naast wat jezelf te zeggen had heb je meer oog gekregen voor wat zoveel andere mensen ook te zeggen hadden, vaak dingen die vergeten en overgeslagen worden. Drie fasen dus, ontvangen, zelf ergens voor staan, doorgeven. Als je die fasen alle drie overziet merk je op dat je gedragen wordt en drager bent van een voortgaande geschiedenis. Het verleden krijgt stem in ons en geeft ons allerlei indrukken mee en vormt ons. Vervolgens verheffen wij onze stem en hebben zelf iets te zeggen. Tenslotte dragen wij bij aan voortgang en vernieuwing van de geschiedenis en vinden daarin onze bestemming.
